Dorpjes en stadjes tegen of op berghellingen, Italië, Rivello. Print 1.

De grootste frustratie van fotografen is wel, wanneer ze iets erg fotogenieks zien, niet kunnen stoppen. Je rijdt op een autoweg waar geen parkeerstrook of iets dergelijks is. Om mezelf niet in gevaar te brengen of de andere weggebruikers, rijd ik vaak door. Ook rijd ik om, om dat ene plaatje te kunnen maken. Niet zelden loop ik kilometers (ik heb niet altijd een fiets in de auto) voor dat fotografische shot.

De weersgesteldheid is een andere frustratie. Strakblauwe luchten hoef ik niet. Wolken geven juist iets extra's aan een foto. En niet te vergeten de juiste stand van de zon. Een object moet niet in de schaduw liggen. Kortom, voor die ene foto moet ik heel wat doen. Vaak wachten. Want ik ben niet echt een fotograaf die altijd bij zonsopgang of zonsondergang fotografeert.

Rivello heeft mij verrast. Het stadje is grotendeels verlaten. Overal zag ik katten lopen. Hier en daar woont nog iemand, maar het verval is er groot. Dat zou je zo vanaf een afstand niet zeggen. De serie foto's van het stadje zal ik ooit publiceren.